Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj (Francio)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj (UDI)
Union des démocrates et indépendants (UDI)
(Partio)
Emblemo de Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj (UDI)
partio
Lando  Francio
Ĉambro nacia Asembleo
Estro Jean-Louis Borloo (prezidanto)
Vicprezidantoj Jean Arthuis, Jean-Christophe Fromantin, Chantal Jouanno, Sophie Auconie
Ĝenerala sekretario Laurent Hénart, Jean-Christophe Lagarde
Proparolantoj Philippe Vigier, Maurice Leroy
Fondiĝo La 18-an de septembro 2012
Ĉefa sidejo 22bis, rue des Volontaires, Parizo, 15-a arondismento
Koloro(j) violkolora, hele blua
Ideologio centrismo, liberalismo
Kristana demokratio, socialliberalismo
Ekologiismo, eŭropa federaciismo
humanismo
Pozicio dekstre centrisma, centrisma
Nacia Asembleo François Zocchetto (UDI-UC)
30 / 577
Senato Jean-Louis Borloo (UDI)
31 / 348
Eŭropaj deputitoj Joseph Daul (PPE)
6 / 74
Prezidantoj de departementaj konsilioj
11 / 101
Membroj 50 000 deklaritaj (2013)[1]
Retejo www.parti-udi.fr
v • d • r

La Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj (UDI) (france "Union des démocrates et indépendants") estas franca dekstre centrisma[2],[3] kaj centrisma, fondita de Jean-Louis Borloo la 18-an de septembro 2012[4], sur la datumbazo de la samnoma grupo en la nacia Asembleo. UDI konsistas el diversaj partioj, kiuj konservas sian ekziston, tiel konsistigantaj federacion de partioj.

Historio[redakti | redakti fonton]

Unuaj balotoj: partaj deputitaj, municipaj kaj eŭropaj balotoj[redakti | redakti fonton]

Se UDI spektis malvenkon de sia eliranta deputito Henri Plagnol, sed estis kontenta pri la venko de Meyer Habib okaze de la parta deputita baloto en la 8-a deputita distrikto de la francoj instaliĝintaj ekster Francio.

Por estontaj municipaj balotoj, UDI volas esti « aliancita sed konkura » al UMP.

Por la eŭropaj balotoj de 2014, la partio esperas profiti de sia eŭropa heredaĵo por atingi bonan rezulton[5].

La 5-an de novembro 2013, Jean-Louis Borloo, prezidanto de UDI, subskribis kun François Bayrou, prezidanto de Demokrata Movado (MoDem), ĉarton, kiu unuigas la du partiojn en komuna politika unuo, "La Alternativo", kun ambicio konduki komunajn listojn en la venontaj naciaj, eŭropaj kaj regionaj balotoj same kiel organizi primaran baloton komunan al la centrismaj partioj por elekti kandidaton por la prezidenta baloto de 2017[6].

Konsisto[redakti | redakti fonton]

UDI estas partio ariganta la sekvantajn naciajn politikajn movadojn :

  • Centrisma Alianco (AC), prezidata de Jean Arthuis;
  • Demokrata Eŭropa Forto (FED), prezidata de Jean-Christophe Lagarde;
  • Francio Ekologio, prezidata de Isabelle Jacono[7];
  • La Moderna Maldekstro, prezidata de Jean-Marie Bockel;
  • Nova Demokrata Ekologio (NED), prezidata de Éric Delhaye;
  • Nova Centro (NC), prezidata de Hervé Morin;
  • Radikala Partio, prezidata de Jean-Louis Borloo ;
  • Teritorioj en Moviĝo, prezidata de Jean-Christophe Fromantin.
  • Respublika Ekologiisma Kanalo (CER), prezidata de Renaud Siry ;
  • Demokrata Liberala Partio (PLD), prezidata de Aurélien Véron;[8].
  • GayLib, prezidata de Catherine Michaud

La Nacia Centro de Sendependuloj kaj Kamparanoj (CNIP), kiu estis unu el la fondintaj partioj de UDI estis eksigita sekve de decido de la plenuma estraro de UDI la 10-an de septembro 2013, tiu lasta konsideris ke la unuanima subteno de la estraro de CNIP al sia prezidanto Gilles Bourdouleix konstitigas fundamentan rompon de ĉiu politika interkonsento inter UDI, ties valoroj kaj projekto, kaj CNIP[9]. La paroloj de la prezidanto de CNIP Gilles Bourdouleix pri la senhejmuloj ekigis viglan polemikon kaj indignon. Li diris ke Hilter eble ne sufiĉe mortigis ilin. Tiuj paroloj kostis al li la anecon en la movado[10].

Estraro[redakti | redakti fonton]

Elektitoj[redakti | redakti fonton]

Deputitoj (stato de 2012 ĝis 2017)[redakti | redakti fonton]

La parlamenta grupo UDI disponas je 30 deputitoj en la franca nacia Asembleo. Ĉiuj estas anoj de UDI kaj preskaŭ ĉiuj subskribis la fondintan pakton[11] :

  • 6 deputitoj el Radikala Partio (PR): Jean-Louis Borloo, Yves Jégo, Bertrand Pancher, Franck Reynier, Arnaud Richard kaj Michel Zumkeller.
  • 7 deputitoj el Nova Centro (NC): Charles de Courson, Stéphane Demilly, Francis Hillmeyer, Hervé Morin, Rudy Salles, Francis Vercamer kaj Philippe Vigier.
  • 4 deputitoj el Demokrata Eŭropa Forto (FED): Jean-Christophe Lagarde, François Rochebloine, André Santini kaj François Sauvadet.
  • 3 deputitoj el Tahoeraa huiraatira: Édouard Fritch, Jonas Tahuaitu kaj Jean-Paul Tuaiva.
  • 2 deputitoj el Centrisma Alianco (AC): Thierry Benoit kaj Philippe Folliot.
  • 2 deputitoj el Kaledonio Kune: Sonia Lagarde kaj Philippe Gomès.
  • 1 deputitoj el Teritorioj en Moviĝo (TeM) : Jean-Christophe Fromantin.
  • 5 deputitoj, kiuj estas rektaj anoj : Yannick Favennec[12], Meyer Habib, Maurice Leroy, Michel Piron kaj François-Xavier Villain.

Senatanoj (stato de 2012 ĝis 2017)[redakti | redakti fonton]

UDI estas registrita en la Senato en la parlamenta grupo Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj - UC (UDI-UC), nova nomo de la 23-a de oktobro 2012 de Centrisma kaj Respublika Unuiĝo (UCR), el kiuj 29 el la 32 anoj kuniĝis al la partio :

  • 8 senatanoj el Centrisma Alianco (AC) : Jean Arthuis, Yves Détraigne, Muguette Dini, Françoise Férat, Nathalie Goulet, Jean-Claude Merceron, Henri Tandonnet kaj François Zocchetto.
  • 8 senatanoj el Nova Centro (NC) : Jean-Paul Amoudry, Jean Boyer, Daniel Dubois, Jean-Léonce Dupont, Joël Guerriau, Valérie Létard, Hervé Maurey kaj Catherine Morin-Desailly.
  • 5 senatanoj el Radikala Partio (PR) : Vincent Delahaye, Sylvie Goy-Chavent, Pierre Jarlier, Aymeri de Montesquiou kaj Christian Namy.
  • 4 senatanoj el Demokrata Eŭropa Forto (FED): Vincent Capo-Canellas, Hervé Marseille, Michel Mercier kaj Yves Pozzo di Borgo.
  • 1 senatano el La Moderna Maldekstro : Jean-Marie Bockel.
  • 3 senatanoj, rektaj anoj: Chantal Jouanno[13], Gérard Roche kaj Jean-Marie Vanlerenberghe..

Noto: La senatanino Sophie Joissains estas ano de UDI, sed decidis plu sidi en la grupo de la senatanoj el UMP « pro fideleco al Jean-Claude Gaudin »[14]. Same estas por Alain Chatillon, kiu decidi resti aligita al la grupo UMP.

Eŭropaj deputitoj (stato de 2014 ĝis 2019)[redakti | redakti fonton]

UDI havas 6 eŭropajn deputitojn : 1 el Radikala Partio (PR) (Dominique Riquet); 2 el La Moderna Maldekstro (Marielle Gallo kaj Michèle Striffler); 2 el Nova Centro (NC) (Sophie Auconie kaj Jean-Marie Cavada) kaj 1 el Unuiĝo por Popola Movado (UMP) (Christine de Veyrac)[15].

Elstaruloj anoj de UDI[redakti | redakti fonton]

Notoj kaj referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. ↑ Unujara konstruado de UDI
  2. ↑ UDI eksturmas al UMP sur TTT-ejo "rfi.fr"
  3. ↑ UDI per 10 demandoj kaj respondoj, UDI estas centrisma kaj dekstre centrisma partio sur la TTT-ejo de la Nova Centro.
  4. ↑ Borloo anoncas la kreon de UDI , gazeto Le Figaro, la 18-an de septembro 2012.
  5. ↑ UDI sin preparas por la eŭropaj balotoj, gazeto Le Figaro, la 1-an de marto 2013.
  6. ↑ Jean-Baptiste Garat, « Borloo kaj Bayrou aliancitaj en La Alternativo », en gazeto Le Figaro, mercrede la 6-an de novembro 2013, p. 6.
  7. ↑ Artikolo pri Francio Ekologio
  8. ↑ Eta liberala partio kuniĝas al UDI, gazeto Le Figaro, la 15-an de januaro 2013.
  9. ↑ CNIP eksigita el UDI. Arkivita el la originalo je 2014-04-07. Alirita la 18-an de septembro 2013..
  10. ↑ Gilles Bourdouleix demisiis sekve de siaj paroloj pri Hitler kaj la ciganoj. Alirita la 18-an de septembro 2013..
  11. ↑ « La fondintaj membroj de UDI », oficiala TTT-ejo de la partio. Arkivita el la originalo je 2012-11-23. Alirita 2014-04-05.
  12. ↑ Yannick Favennec aliĝis al UDI, gazeto Ouest-France, la 23-an de novembro 2012.
  13. ↑ Chantal Jouanno passe à l'UDI de Jean-Louis Borloo « Bona kapto por la nova centrisma partio, la senatanino kolerigas la estrojn de UMP en Parizo. », semajna gazeto Le Nouvel Observateur, la 21-an de oktobro 2012.
  14. ↑ Malfacila konstruo de UDI en departemento Bouches-du-Rhône. Arkivita el la originalo je 2014-07-23. Alirita 2014-04-05.
  15. ↑ Christine de Veyrac aliĝis al UDI. Arkivita el la originalo je 2013-07-30. Alirita 2014-04-05.
  16. ↑ Gilles Artigues kaj aliaj anoj de MoDem aliĝas al UDI
  17. ↑ Anne Lafond (2012-11-15). Naissance d’une UDI aux couleurs mahoraises (france). Malango Actualité. Arkivita el la originalo je 2014-04-07. Alirita 2024-03-29.
  18. ↑ Ŝanĝo en la municipa konsilio
  19. ↑ Jacques Le Nay ano de UDI
  20. ↑ Méhaignerie forlasas UMP por UDI, gazeto Le Figaro, la 20-an de novembro 2012.
  21. ↑ « UDI : Simone Veil, la surpriza invititino de Borloo », Le Point, 21/20/2012

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

v • d • r
Unuiĝo de Demokratoj kaj Sendependuloj (Francio) (UDI)
Prezidantoj
Jean-Louis Borloo (2012-2014) • Yves Jégo (intertempe, aprilo-junio 2014)
Partioj membroj (laŭ
nombro de parlamentanoj)
Nova Centro (17) • Radikala Partio (14) • Centrisma Alianco (11) • Demokrata Eŭropa Forto (5) • La Moderna Maldekstro (1) • Teritorioj en Moviĝo (1) • Nova Demokrata Ekologio • Demokrata Liberala Partio
Eksaj partioj membroj
Parlamentaj frakcioj
Nacia Asembleo : UDI (2012-)
Senato : UDI-UC (2012-)
Eŭropa Parlamento : PPE-ED (2012-2014), ALDE (2014-)
Aliaj strukturoj
Respublikana, Ekologiisma kaj Sociala Alianco (ARES, 2011-2012) • Unuiĝo de Radikaluloj, Centristoj, Sendependuloj kaj Demokratoj (URCID, 2012) • GayLib • UDI Junuloj

Ŝablono:Navigilo Frakcioj en la franca senato (2011-2014)


Ĝermo pri Francio
 Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri Francio.
Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Unuiĝo_de_Demokratoj_kaj_Sendependuloj_(Francio)&oldid=8742948"