Kanonjura kodo de 1917
| Kanonjura kodo de 1917 | |
|---|---|
| jura kodo | |
| Aŭtoroj | |
| Lingvoj | |
| Eldonado | |
La Kanonjura kodo de 1917, iam nomata la Pia kaj Benedikta kodo,[1] estis la unua tutampleksa kodigo de kanona leĝaro ene de la Katolika Eklezio. Kvankam la kunmetado de la kodo komencis en 1904 sub la egido de Pio la 10-a[2], la laboro nur finiĝis en 1917, kiam Benedikto la 15-a estis fariĝinta la papo. Promulgite la dimanĉon de Pentekosto (t.e. la 27-an de majo 1917,[3] la kodo efektiviĝis la 19-an de majo 1918[3] kaj abrogiĝis la 27-an de novembro de 1983, kiam la eklezio anstataŭigis ĝin per nova Kanonjura kodo.[4] En sia libro de 2001, la usona kanonisto Edward N. Peters priskibis la kodon de 1917 kiel “la plej granda revolucio en kanona juro post la tempo de Graciano”[5] (monaĥo kiu vivis dum la 12-a jarcento).
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Edward N. PETERS, CanonLaw.info Ĉefpaĝo pri la Pia kaj Benedikta kodo de 1917 (angle), CanonLaw.info, ĝisdatiga la 27-an de marto 1919, alirita la 15-an de aprilo 2020.
- ↑ Laŭ la kardinalo Pietro GASPARRI, en sia Antaŭvorto al la kodo de 1917
- ↑ 3,0 3,1 René METZ, What is Canon Law? (“Kio estas kanonjuro?”), paĝo 59.
- ↑ The New York Times, "Nova kanonjura kodo efektiviĝas por romkatolikoj" (angle, la 27-an de Novembro 1983), alirita la 15-an de aprilo 2020.
- ↑ The 1917 or Pio-Benedictine Code of Canon Law: in English Translation with Extensive Scholarly Apparatus (angla traduko fare de Edward N. PETERS el la latina kanonjura kodo de 1917, en eldono de Ignatius Press, 2001, paĝo xxx.)