Scienco dum la tempo de Karlo la Granda

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Karlo la GrandaKarolo la Granda sin okupis pri la "artoj" de gramatiko kaj retoriko. Li instigis la ekigon de monaĥejaj lernejoj, kie ne nur la propraj monaĥoj, sed ankaŭ laikoj kaj klerikuloj povis pliedukiĝi. Li provis instigi ĝeneralan lernejan sistemon por la klerularo, gvidata unuflanke de la reĝo, aliflanke de la monaĥejoj.

Reformo de la skribado[redakti | redakti fonton]

Por ebligi la distribuon de la scioj, unuigo kaj plisimpligo de la skribado necesis. La diversaj skribformoj en eŭropaj kulturaj regionoj estis anstataŭigitaj de klara kaj bone legebla skribo, la karolinga minusklo. Ĝis la 12-a jarcento tiu disvastiĝis en la tuta Eŭropo.

Ĉar Karlo persone ne estis kontenta pri la skribmaniero de sia tempo, li instigis la enkondukon de frazaj signoj kaj aliaj detaloj por plifaciligi la legadon. Tiuj estis:

  • la punkto
  • la komo
  • la demandosigno. Tiu ricevis sian nunan formon nur poste,
  • la krisigno. Tio estas invento de la moderna tempo,
  • sistemaj distancoj: mallarĝa inter literoj, duobla inter vortoj, triobla inter frazoj,
  • entredo je komenco de alineo
  • uzo de minuskloj kaj majuskloj

Decidaj impulsoj por la okcidenta scienco[redakti | redakti fonton]

Daŭrigenda

Literaturo[redakti | redakti fonton]

  • Franz-Reiner Erkens (Hrsg.): Karl der Große und das Erbe der Kulturen. Akten des 8. Symposiums des Mediävisten-Verbandes, Leipzig 15.-18.3.1999. Berlin, 2001. En germana

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]