Giovanni Visconti

Postenoj
Postenoj	Roman Catholic Archbishop of Milan (en) (1342–); dioceza episkopo (1331–); kardinalo (1329–); abato vd

**Giovanni Visconti**
Giovanni Visconti
	Ĉefepiskopo de Milano
Persona informo
Naskiĝo	1290; en Milano
Morto	5-an de oktobro 1354; en Milano
Tombo	Katedralo de Milano vd
Religio	katolika eklezio vd
Ŝtataneco	Signoria of Milan (en) vd
Familio
Dinastio	Visconti vd
Patro	Mateo la 1-a Visconti vd
Patrino	Bonacossa Borri (en) vd
Gefratoj	Galeazzo la 1-a Visconti, Stefano Visconti, Marco I Visconti (en) kaj Luchino Visconti vd
Profesio
Okupo	katolika sacerdoto vd
Postenoj
Postenoj	Roman Catholic Archbishop of Milan (en) (1342–); dioceza episkopo (1331–); kardinalo (1329–); abato vd
Episkopo de Novara
Dum	1331–
Senjoro de Milano
Dum	1339–1354
Ĉefepiskopo de Milano
Dum	1342–1354
Doĝo de Ĝenovo
Dum	1353–1354
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Giovanni VISCONTI (naskiĝis en Milano, 1290 - mortis en Milano, en la 5-a de oktobro 1354) estis Senjoro de Milano kaj Pavio. Li estis filo de Mateo la 1-a Visconti kaj Bonacosa Borri (1254-1321)^[1] kaj frato de Stefano Visconti. Li fariĝis milita komandanto batalante kontraŭ Florencon, kaj uzis perforton por kapti kaj konservi aliajn urbojn.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Giovanni Visconti elektiĝis kiel ĉefepiskopo de la Kapitolo de Milano en 1317, tamen, la papo Johano la 22-a rifuzis la konfirmon de lia elektiĝo, kaj altrude sugestis la nomon de Aikardus el Comodeia al tiu posteno.

En 1323, Giovanni ekskomunikiĝis kaj akuziĝis pri herezo, tamen la kontraŭpapo Nikolao la 5-a lin apogis kaj lin nomumis kardinalo en 1329.

En 1331 Giovanni fariĝis episkopo kaj Senjoro de Novara, kaj okaze de la morto de Aikardo, li triumfe reiris al Milano, kie li prenis la povon kune kun sia frato Luchino Visconti, en 1341, ĉar ili aĉetis la titolon de la papo je la kosto de 500 mil florenoj. En 1342, la papo Klemento la 6-a konfirmis per speciala buleo lian episkopan titolon. En 1353, Giovanni estis ankaŭ nomumita Duko de Ĝenovo. Post unu jaro la povo de la familio Visconti etendiĝis al Bolonjo kaj Novara.

Kiam li mortis, en 1354, la milana ŝtato dividiĝis inter la tri filoj de Stefano Visconti: Mateo, Galeazzo kaj Bernabò, kiuj jam estis ligitaj kun la regado de Giovanni kiel Senjoro de Milano okaze de la morto de Luchino, lia alia frato.