Ernő Mihályfi
| Ernő Mihályfi | |
|---|---|
 Ernő Mihályfi en 1948 | |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Mihalovics Ernő |
| Naskiĝo | 3-an de septembro 1898 en Bér |
| Morto | 20-an de novembro 1972 (74-jaraĝa) en Budapeŝto |
| Tombo | Malnova tombejo de Budapeŝto, 34/2-1-22 
|
| Lingvoj | hungara |
| Ŝtataneco | Hungario
|
| Alma mater | Teknika kaj Ekonomia Universitato de Budapeŝto (–1918) Scienca Universitato de Szeged - kulturhistorio (–1923)
|
Memorigilo 
| |
| Familio | |
| Edz(in)o | Ilona Filó-Fischer (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | diplomato kulturhistoriisto ĵurnalisto politikisto
|
Ernő Mihályfi [mihAjfi], laŭ hungarlingve kutima nomordo Mihályfi Ernő estis hungara ĵurnalisto, redaktoro, ministro, parlamentano.
Ernő Mihályfi [1] naskiĝis la 3-an de septembro 1898 en Bér. Li mortis la 20-an de novembro 1972 en Budapeŝto.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Ernő Mihályfi frekventis teknikuniversitaton, sed en 1918 li batalis en la 1-a mondmilito. Li laboris kelkajn jarojn en Usono, poste li hejmenvenis. Li doktoriĝis en Szeged en 1923, tiutempe li jam kontribuis en ĵurnaloj, post jaroj li estis jam redaktoro. Dum la nazia erao li kaŝiĝis en sia naskiĝloko. Post la 2-a mondmilito li estis elektita vicparlamentano apoganta la partion de Etbienuloj. Ekde 1947 ĝismorte li estis ordinara parlamenta deputito, krome en la komenca parto li estis ministro duonjaron. En la 1950-aj jaroj li estis longe subministro. Li edziĝis dufoje ne havanta idojn. Li ricevis 3 premiojn inter 1948-1965.
Elektitaj publikaĵoj[redakti | redakti fonton]
- Nagy elődök – méltó utódok. Negyvennyolctól-negyvennyolcig. A magyar ifjúság könyve (1948)
- A mérges csók (1962)
- Emlékirat helyett (Anstataŭ memuaro), (1975)