Piriko
Je klasika metriko, la piriko[1] (antikve-greke πυρρίχιος, purrhiĥios, latine pyrrhichius) estas piedo konsistanta el du mallongaj silaboj.
Priskribo[redakti | redakti fonton]
Je la metriko de la klasikaj Eŭropaj lingvoj (latino, antikva greka lingvo), la metro estas kalkulata laŭ la silaba longo: ĉu la silabo estas longa (—) aŭ mallonga (◡). La piriko estas, laŭ la tradicia analizo, piedo konsistanta el sinsekvo de du mallongaj silaboj:
- ◡◡
En la analizo de aliaj lingvoj kiel Esperanto, kiuj uzas la akcentecon de silaboj anstataŭ longoj (tiel — signifas akcentan silabon kaj ◡ signifas senakcentan silabon), la piriko estas sinsekvo de du senakcentaj silaboj.
En la klasika poezio, la piriko, havanta du moraojn, estas ekvivalenta laŭ longo al unu longa silabo.
Ekzemploj[redakti | redakti fonton]
En Esperanta poezio:
- En la / mondon / venis / nova / sento,
- ◡◡ —◡ —◡ —◡ —◡ —◡
- tra la / mondo / iras / forta / voko;
- ◡◡ —◡ —◡ —◡ —◡ —◡
- (El “La Espero” far L. L. Zamenhof)
En tiu fama poemo en trokea pentametro, la unuaj trokeoj estas anstataŭigitaj per pirikoj (depende de la prononco).
En anglalingva poezio:
- When the / blood creeps / and the / nerves prick.
- ◡◡ —— ◡◡ ——
- “Kiam la sango rampas kaj la nervoj pikas.”
- (El “In Memoriam A.H.H.” far Alfred Tennyson)
La kvarpieda verso konsistas el du pirikoj kaj du spondeoj.