Melocactus
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Melocactus, estas genro de kaktoj kun ĉirkaŭ 30 ĝis 40 specioj. Ili estas indiĝenaj de Karibio, okcidenta Meksiko, tra Mezameriko kaj norda Sudameriko, kun kelkaj specioj laŭ Andoj ĝis suda Peruo kaj koncentriĝo de specioj en nordorienta Brazilo.[1]
Priskribo[redakti | redakti fonton]
Ili malrapide kaj malfacile kreskas. Ili prezentas globan tigon, ĝenerale solecan, krom se la apika meristemo damaĝis. Kiam la planto estas matura, la korpo ĉesas kreski kaj la krono estas produktita ĉe la supro nomata cefalio, kiu povas esti en konstanta kresko dum multaj jaroj, kaj en iuj specioj ĝi povas superi la altecon de la korpo de la planto. En ĉi tiu parto kie oni produktas la malgrandajn rozkolorajn aŭ ruĝajn florojn, ĝi floras abunde dum printempo aŭ aŭtuno, laŭ la specio. La ruĝaj fruktoj enhavas multajn semojn enkapsuligitajn en ili kaj alia karakterizaĵo de la genro estas, ke kiam ili maturiĝas, ili fariĝas karnaj kaj falas.[2]
Kultivado[redakti | redakti fonton]
.jpg)
Plej multaj Melocactus havas specialajn postulojn, kiuj malfaciligas ilian kreskon. Ili tre inklinas al putrado, tial ili devas esti konservataj en ujoj kun tre bone drenita substrato. Somere oni devas akvumi ilin normale, sed vintre ili devas nur vaporiĝi iomete sporade. Ili postulas plenan sunon en pli mildaj klimatoj, sed en la pli varmaj monatoj ili devas esti provizitaj per iom da ombro, same kiel en klimatoj kun pli altaj temperaturoj. Por certigi optimuman kreskon, estas bona ideo fari pot-ŝanĝon en la printempo ĉiun duan ĝis trian jaron.[2]
La fruktoj de Melocactus estas rozkoloraj kaj similas al la formo de pipro-fruktoj. La fruktoj de ĉi tiu genro estas manĝeblaj, kaj nature ili estas ofte dissemitaj de lacertoj kaj birdoj.[2]
Specioj[3][redakti | redakti fonton]
- Melocactus × albicephalus Buining & Brederoo
- Melocactus andinus R.Gruber ex N.P.Taylor
- Melocactus azureus Buining & Brederoo
- Melocactus bahiensis (Britton & Rose) Luetzelb.
- Melocactus bellavistensis Rauh & Backeb.
- Melocactus braunii Esteves
- Melocactus brederooianus Buining
- Melocactus broadwayi (Britton & Rose) A.Berger
- Melocactus caroli-linnaei N.P.Taylor
- Melocactus conoideus Buining & Brederoo
- Melocactus curvispinus Pfeiff.
- Melocactus deinacanthus Buining & Brederoo
- Melocactus ernestii Vaupel
- Melocactus estevesii P.J.Braun
- Melocactus ferreophilus Buining & Brederoo
- Melocactus glaucescens Buining & Brederoo
- Melocactus harlowii (Britton & Rose) Vaupel
- Melocactus × horridus Werderm.
- Melocactus inconcinnus Buining & Brederoo
- Melocactus intortus (Mill.) Urb.
- Melocactus lanssensianus P.J.Braun
- Melocactus lemairei (Monv. ex Lem.) Miq. ex Lem.
- Melocactus levitestatus Buining & Brederoo
- Melocactus macracanthos (Salm-Dyck) Link & Otto
- Melocactus matanzanus León
- Melocactus mazelianus Ríha
- Melocactus neryi K.Schum.
- Melocactus oreas Miq.
- Melocactus pachyacanthus Buining & Brederoo
- Melocactus paucispinus Heimen & R.J.Paul
- Melocactus peruvianus Vaupel
- Melocactus pruinosus Werderm.
- Melocactus salvadorensis Werderm.
- Melocactus schatzlii H.Till & R.Gruber
- Melocactus sergipensis N.P.Taylor & Meiado
- Melocactus smithii (Alexander) Buining ex G.D.Rowley
- Melocactus stramineus Suringar
- Melocactus violaceus Pfeiff.
- Melocactus zehntneri (Britton & Rose) Luetzelb.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Anderson, Edward F. (2001), The Cactus Family, Pentland, Oregon: Timber Press, (ISBN 978-0-88192-498-5), paĝoj 456–467
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Thomson, George. (2008) Melocactus: care and cultivation, p. 13.
- ↑ Melocactus Link & Otto. Plants of the World Online. Royal Botanic Gardens, Kew. Alirita 2020-02-16.
