Malikŝah la 1-a

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Malikŝah la 1-a
Persona informo
ملكشاه
Naskiĝo 1055
en Esfahano
Morto 19-an de novembro 1092 (1092-11-19)
en Bagdado
Tombo Tomb of Nizam al-Mulk vd
Religio sunaismoislamo vd
Ŝtataneco Selĝuka Imperio vd
Familio
Dinastio Turko-Selĝukoj vd
Patro Alp Arslan vd
Gefratoj Sifri Khatun vd
Edz(in)o Terken Khatun (en) Traduki
Zübeyde Hatun (en) Traduki
Taj Safariyya Khatun (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Ahmad Sanĝar • Mahmud I of Great Seljuk • Gawhar Khatun • Barkiyaruq • Muhammad la 1-a • Isma Khatun • Mah-i Mulk Khatun vd
Profesio
Okupo suvereno Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr
Sultano Muhammad ibn Malik-Ŝah, miniaturo el 'Ĝami' al-Taŭariĥ' de Raŝid al-Din.

Ĝalāl ad-Daŭla Mu'izz al-Dunjā ŭa-d-Dīn Abū l-Fatḥ ibn Alp Arslān (8-a de aŭgusto 105519-a de novembro 1092, kompleta nomo: perse معزالدنیا و الدین ملکشاه بن محمد الب ارسلان قسیم امیرالمومنین[1]), pli bone konata laŭ sia regna nomo de Malik-Ŝaho la 1-aMalikŝah (perse ملکشاه), estis sultano de la Selĝuka Imperio de 1072 ĝis 1092.

Dum sia juneco, li partoprenis en kampanjoj de sia patro Alp Arslan, kun ties veziro Nizam al-Mulk. Dum unu de tiaj kampanjoj en 1072, Alp Arslan estis mortige vundita kaj mortiĝis nur kelkajn tagojn poste. Post tio, Malik-Ŝah estis kronita kiel la nova sultano de la imperio, tamen, Malik-Ŝah ne aliris al la trono pace, kaj devis lukti kontraŭ sia onklo Kavurt, kiu same postulis la tronon. Kvankam Malik-Ŝah estis la oficiala estro de la Selĝuka ŝtato, la veziro Nizam al-Mulk tenis preskaŭ absolutan povon dum lia regado.[2] Malik-Ŝah dume militis kontraŭ la Karaĥanidoj oriente kaj metis ordon en Kaŭkazo.

La morto de Malik-Ŝah ĝis nun restas studota; laŭ kelkaj fakuloj, li estis venenita de la kalifo, dum aliaj diras ke li estis venenita de la subtenantoj de Nizam al-Mulk.

Kvankam li estis konata laŭ kelkaj nomoj, li estis ĉefe konata kiel "Malik-Ŝah", kombino de la araba vorto malik (reĝo) kaj de la persa vorto ŝah (kiu same signifas reĝon).

Ankaŭ lia filo Muhammad la 1-a estis sultano.

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Rāvandī, Muḥammad. Rāḥat al-ṣudūr va āyat al-surūr dar tārīkh-i āl-i saljūq. Tehran: Intishārāt-i Asāṭīr, p. 85. ISBN 9643313662.
  2. Gibb, H. A. R.. (1960–1985) The Encyclopedia of Islam, vol. 8. Leiden: Brill, p. 70.