Korpureco
La morpureco, aŭ simple pureco (latine: puritia, estas morala koncepto formita per purus, «pura») kiu indikas internan kvaliton – ĉeestan en ulo senkulpa aŭ senpeka.
Kristanismo[redakti | redakti fonton]
En la kristana terminologio, korpureco indikass, ĝeneralsence, noralan inteferecon, morpurecon, honestecon, senmalicon: aplikita al la kampo de la ĉasteco ĝi esprimas la regon super la impulsoj de la korpo, apartan referencon al la sfero de la seksaj deziroj.[1]
Unu de la atributoj de kristanoj al Maria, patrino de Jesuo estas tiu de Panaghìa, nome «Tuta pura».[2]
La «korpureco» estas predikata ankaŭ de Jesuo, en la Surmonta Parolado kiel unu el la kvalitoj kiuj permesas vidi Dion (Mt 5,8)
Aliaj religioj[redakti | redakti fonton]
La moralaj konceptoj morpureco kaj pureco troviĝas en diversaj nekristanaj religioj, kiel en Judismo. Islamismo kaj en Sufiismo, krom e Budhismo, en Taoismo kaj en Tantrismo. Kristanaj apologetoju ĝin ĉeesta en diversaj saĝuloj kiel en la Mahatma Gandhi, kvankam foje alprokimigitaj al celoj nur netranscendaj.
Notoj[redakti | redakti fonton]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Katolikaj enciklopedioj:
- [1] Enciclopedia_Cattolica
- Cathopedia
- [2] Catholic_Encyclopedia