La Band-e Kaisar (perseبند قیصر, "Akvobaraĵo de Cezaro"), Pol-e Kaisar ("Ponto de Cezaro"), Ponto de Valeriano aŭ Ŝadirŭan estis antikva arkoponto en Ŝuŝtar, Irano, kaj la unua en la lando kiu kombinis kun akvobaraĵo.[1] Konstruita de romia laborforto en la 3a jarcento p.K. laŭ ordono de Sasanidoj,[2] ĝi estis ankaŭ la plej orienta romia ponto kaj romia akvorezervejo, tute ene de teritorio de Persio.[3] Ties duoblacela desegno faris fortan influon sur la irana civila inĝenierado kio estis fundamenta por la disvolvigo de la sasanidaj akvadministraj teknikoj.[4]
Chaumont, M.-L. (1964), "Les Sassanides et la christianisation de l'Empire iranien au IIIe siècle de notre ère", Revue de l'histoire des religions, 165 (2): 165–202 (170)
Hartung, Fritz; Kuros, Gh. R. (1987), "Historische Talsperren im Iran", in Garbrecht, Günther, Historische Talsperren, 1, Stuttgart: Verlag Konrad Wittwer, pp. 221–274, ISBN 3-87919-145-X
Hodge, A. Trevor (1992), Roman Aqueducts & Water Supply, London: Duckworth, p. 85, ISBN 0-7156-2194-7
Hodge, A. Trevor (2000), "Reservoirs and Dams", in Wikander, Örjan, Handbook of Ancient Water Technology, Technology and Change in History, 2, Leiden: Brill, pp. 331–339 (337f.), ISBN 90-04-11123-9
Huff, Dietrich (2010), "Bridges. Pre-Islamic Bridges", in Yarshater, Ehsan, Encyclopædia Iranica Online
Kleiss, Wolfram (1983), "Brückenkonstruktionen in Iran", Architectura, 13: 105–112 (106)
Kramers, J. H. (2010), "Shushtar", in Bearman, P., Encyclopaedia of Islam (2nd ed.), Brill Online
O'Connor, Colin (1993), Roman Bridges, Cambridge University Press, p. 130 (No. E42), ISBN 0-521-39326-4
Smith, Norman (1971), A History of Dams, London: Peter Davies, pp. 56–61, ISBN 0-432-15090-0
Vogel, Alexius (1987), "Die historische Entwicklung der Gewichtsmauer", in Garbrecht, Günther, Historische Talsperren, 1, Stuttgart: Verlag Konrad Wittwer, pp. 47–56 (50), ISBN 3-87919-145-X